شهر دبی

 

از "دبی قدیم" تا "دبی مدرن":

تاریخچه دبی:

 

اولین اثر مکتوب که در آن به شهر "دبی" اشاره شده است "کتاب جغرافیا" میباشد که در سال 1095 میلادی جغرافیدان ابو عبدالله البکری دبی را به عنوان یک شهر ثبت کرده است. چندین نظریه در مورد منشاء نام دبی وجود دارد. یکی از این نظریه­ها دبی را با Daba  نوعی ملخ که در دبی وجود دارد، مرتبط می کنند و نظریه دیگر بر این معتقد است که این نام، از نام بازار قدیمی که در نزدیکی شهر دبی میباشد برگرفته شده­است.  دبی در قرون وسطی به عنوان مرکز تجارت و مروارید شناخته میشد. در سال 1892 میلادی شیوخی که حکمرانی دبی را بر عهده داشتند، با انگلیسی ها توافق کردند که دبی را از امپراتوری عثمانی محافظت کند.

در سال 1930میلادی تجارت مروارید دبی در بازار بزرگ جهانی فروپاشی کرد ولی طولی نکشید که  اقتصاد این شهر پس از کشف نفت دوباره به رونق افتاد و تا سال 1975 کارگران خارجی برای جابجایی فرآورده های نفتی آزاد، وارد دبی شده و  باعث افزایش سه برابری جمعیت دبی شده­اند.

در سال 1971 دبی به همراه شش امارات دیگر به نام ابوظبی، عجمان، فجیره، راس الخیمه، شارجه و ام­الکووین، امارات متحده عربی را تشکیل دادند که هر امارات رهبر خاص خود را دارد اما دولت ها به عنوان یک کشور واحد در جهان عمل میکنند.

در دهه 1990 این شهر موقعیت خود را به عنوان یک مکان توریستی لوکس شروع کرد و درصد قابل توجهی از تولید ناخالص داخلی خود را در استراحتگاه ها و جاذبه های گران قیمت سپری کرد. در سال 1998 دبی به سرمایه گذاران خارجی اجازه داد تا اجاره­ نامه 99 ساله در املاک و مستغلات را خریداری کنند و به این ترتیب بخش املاک و مستغلات شکوفا شد. با افتتاح مرکز مالی بین المللی دبی در سال 2006، شرکت های مالی بین المللی توانستند از موقعیت جغرافیایی دبی به عنوان ابزاری برای عبور از مناطق زمانی بین مراکز مهم مالی در اروپا و آسیای شرقی استفاده کنند و در خاورمیانه نیز حضور داشته باشند و در واقع امارات دبی تحت یک چارچوب تجاری و مدنی جداگانه و بر اساس قوانین مشترک انگلیسی فعالیت می کند.

املاک و مستغلات و بخش های مالی به دلیل بحران اعتبار بین المللی در سال 2009 سقوط کردند و با وام 10 میلیارد دلاری از سوی ابوظبی، دبی توانست بازار املاک و مستغلات خود را بهبود دهد.

امروزه اقتصاد دبی علاوه بر سوخت های فسیلی، به املاک و مستغلات و ساخت و ساز، تجارت آلومینیوم و صادرات ترانزیت و خدمات مالی، تجارت از طریق بندر و نیز گردشگری متکی است. دبی همچنین یک مرکز گردشگری زیبایی است که به خاطر مراکز خرید مشهور شده است به طوری که به یکی از مراکز بزرگ بازار خاورمیانه و جهان تبدیل شده است.

مشخصات امارات دبی:

دبی یکی از ثروتمندترین ایالات شهری امارات متحده عربی است که در خلیج فارس و جنوب ایران واقع شده است و غرب و شمال غربی آن را دریای خلیج فارس پوشش داده است. این شهر از جنوب و جنوب شرقی با ابوظبی و از شرق و شمال شرقی با شارجه هم مرز است. مساحت دبی 4114 کیلومتر مربع میباشد. اسلام دین اکثریت ساکنین دبی است اما به دنبال آن کلیساها و معابد هندو با مساجد دبی همزیستی دارند و در واقع به دلیل سکونت مهاجران ادیان مختلف در دبی رواج یافته است ولی همانطور که گفته شد دین اصلی امارات دبی اسلام میباشد. اگرچه زبان عربی زبان رسمی است  اما زبان رایج در دبی انگلیسی میباشد. واحد پول دبی درهم امارات است که همان واحد پول امارات متحده­ی عربی میباشد. دبی مکانی نسبتاً عاری از جرم و جنایت است که کارآیی اداری و پایداری تجارت آن موجب رشد حیرت انگیز  شهر شده است.

 

چشم انداز دبی:

 

منطقه غربی دبی از بخش های کوچکی از سواحل شنی بهره می برد که به صنعت گردشگری این شهر کمک کرده است. حاکمان دبی به دنبال افزایش مرزهای ساحلی شهر هستند و در صورت عدم وجود جزایر دریایی طبیعی، توسعه دهندگان به ساخت جزایر غول پیکر دست ساز در سواحل شهر تشویق میشوند.

بافت و مرکز قدیمی دبی با مرکز امروزی آن متفاوت است. در گذشته به دلیل اینکه اقتصاد دبی برپایه­ی ماهیگیری و تجارت مروارید بود، نهر دبی(خوی دبی) به عنوان مرکز دبی انتخاب شده بود. این نهر دبی را به دو قسمت تبدیل کرده است و از سواحل جنوبی خلیج فارس به سمت دبی کشیده شده است. مرکز قدیمی دبی دارای ساختمان­هایی با بافت قدیمی است که امروزه گردشگران زیادی برای قایق­رانی و تفریح جذب این محل میشوند.

 مرکز جدید شهر مجموعه ای از آسمان خراش هاست که از جاده شیخ زاید پوشیده شده­اند. از جمله مهمترین آنها می توان به برجهای امارات اشاره کرد که در اواخر دهه 1990 و اوایل دهه 2000 ساخته شده اند که دارای هتل­ها و دفاتر دولتی هستند. در نزدیکی جاده شیخ زاید، مرکز مالی بین المللی دبی در یک ساختمان آجری به شکل طاق و برج خلیفه که در زمان افتتاح رسمی در سال 2010  بلندترین ساختمان جهان بود، قرار دارد. در غرب آسمان خراش ها چندین حومه مرفه قرار دارد که بیشتر آنها دارای ویلاهای شیک و مجللی هستند و در حاشیه آنها، برج العرب، برج عظیم قایقرانی به عنوان یک هتل لوکس واقع شده است.

منطقه­ی شرقی دبی به منطقه­ی بیابانی امارات ختم میشود که مربوط به مناطق شترسواران و صحرانشین های دبی قدیم بوده که هنوز هم سعی در حفظ اصالت خود دارد. دبی از صحرای شنی طلایی خود نیز برای جذب گردشگر استفاده میکند تا زیبایی صحرای خود را به رخ بکشد.

با وجود بزرگراه های وسیع، آب و هوای گرم و محدودیت امکانات تهویه مطبوع، دبی شهر مناسبی برای عابران پیاده نیست، بنابراین تردد با وسایل نقلیه ارجحیت دارد. با این حال، در اوایل قرن بیست و یکم، پل های جدید، جاده ها و سیستم ریلی کاملاً خودکار و بدون راننده، نگرانی از حرکت در اطراف شهر را کاهش داده است.

 

شرایط اقلیمی دبی:

 

دبی نیز مانند بیشتر کشورهای خط ساحلی خلیج فارس، دارای آب و هوای گرم و مرطوب است که رطوبت در ماه های تابستان بسیار زیاد است. کمترین دما در طول زمستان در حدود 15 درجه سانتیگراد (49 درجه فارنهایت) و بیشترین دما در فصل تابستان بیش از 40 درجه سانتیگراد (104 درجه فارنهایت) ثبت گردیده است.

 

مردم دبی:

 

جمعیت دبی در طی دو قرن گذشته به طور مرتب افزایش یافته است افزایش اولیه جمعیت دبی ناشی از بازرگانان کشورهای همسایه بود که به دلیل محیط دوستانه تجارت دبی تصمیم به مهاجرت گرفتند. در اواخر قرن بیستم، رونق ساختمانی این شهر منجر به افزایش عظیم هجوم کارگران آسیای جنوبی و مهاجران از سراسر جهان شد که در اقتصاد دبی نقش مهمی دارند. تعداد مهاجران در این شهر بسیار بیشتر از ساکنان بومی امارات دبی هستند و به استثنای کارگرانی که در اردوگاههای کاری خارج از محدوده شهرها زندگی میکنند، مهاجران ملیتهای مختلف در سراسر دبی پخش می شوند. به همین دلیل جمعیت دبی در سال 2018 به 8/2 میلیون نفر رسیده­است.

همچنین می توانید به تور مجازی دبی در سایت وب درجه و دبی 360 سر بزنید و به گردشگری مجازی بپردازید.

 

 

زندگی فرهنگی دبی:

 

در اوایل قرن بیست و یکم ، صنایع هنری و فیلم دبی شکوفا شد و نمایشگاه سالانه هنر دبی با نمایش هنرهای معاصر و جشنواره بین المللی فیلم دبی ، فیلم های محلی و بین المللی را تبلیغ میکرد. موزه دبی که در یک قلعه قرن 18 قرار دارد ، آثار و نمایشگاه هایی را به نمایش می گذارد که مربوط به تاریخ اولیه و فرهنگ سنتی این منطقه است. سیستم کتابخانه های عمومی دبی دارای شعبه های مختلفی در سطح شهر است و تعدادی از کتابفروشی­ها در مراکز خرید این شهر وجود دارد.

 

اقتصاد دبی:

 

برخلاف تصور عامه مردم، دبی اقتصادی مبتنی بر نفت ندارد. از ثروت اندک نفتی که بین دهه 1960 و 1990 برخوردار بود برای ساخت سایر زیرساختهای اقتصادی و زیرساختهای ساختمانی دبی استفاده شد. تجارت به عنوان چهارچوب اصلی اقتصاد دبی، باقی مانده است که این شهر دارای دو بندر بزرگ جهان و قطب حمل و نقل هوایی بین المللی است. منطقه آزاد تجاری جبل علی در دهه 1980 برای جذب سرمایه گذاری صنعتی تأسیس شد. فعالیت های مستقر در آنجا شامل ذوب آلومینیوم ، تولید ماشین و تولید سیمان است.

در قرن بیست و یکم ، فعالیتهایی با هدف جذب سرمایه گذاری خارجی در دبی افزایش یافته است. چندین منطقه آزاد مانند جبل علی، به شرکت های خارجی امکان می دهد بدون نیاز به یک شریک محلی از دبی فعالیت کنند. شرکت هواپیمایی امارات متعلق به امارات دبی بوده و دفتر مرکزی آن در دبی میباشد. این شرکت ناوگان بزرگ و مدرن از هواپیماها را اداره میکند و گردشگری از طریق خطوط هوایی توسط این شرکت هواپیمایی بسیار افزایش یافته است. همچنین دبی محل برگزاری تعداد زیادی از مسابقات ورزشی بین المللی است که موقعیت دبی را به عنوان یک مقصد گردشگری بسیار افزایش داده است.